Myanmar!

Myanmar, het land waar we al zoveel over gehoord hebben, maar wat altijd een beetje mysterieus blijft. Een land dat een beetje voorbereiding vraagt. Visums hebben we in Bangkok geregeld en ook de ongekreukte dollars zijn binnen voor we vertrekken met golden myanmarairlines naar Yangon. Onze eerste bestemming. Vlak voor we landen verbazen we ons over het zicht vanuit het vliegtuig. Deze keer geen miljoenen lichtjes zoals in Bangkok, maar wat bescheiden lichtjes en onverlichte wegen stralen ons tegemoet. Het zou net zo goed een mini dorpje kunnen zijn waar we aankomen, want het vliegveld is nog kleiner dan Eindhoven airport. Nu hebben we ons al goed voorbereid en weten we dat het vliegveld een stuk van de stad af ligt en dat de stad heel ruim is opgezet. De taxi chauffeur spreekt goed Engels en vertelt ons van alles over Myanmar. Wat meteen opvalt is dat hij ons niets wil verkopen of aansmeren maar gewoon aardig is. Een wereld van verschil met Thailand. De hotel kamer is erg basic en vies, zeker voor de 30 dollar die we ervoor betalen. We zullen moeten wennen aan de hoge prijzen van de hotels en de lage prijzen van het eten etc.

De volgende dag gaan we op pad in de oude stad. Yangon is een mix van culturen. Je ziet mensen met een indiaans uiterlijk, thais uiterlijk, monniken, islamitische mensen en weinig toeristen. Yangon heeft veel koloniale gebouwen en de invloeden van de Engelsen is duidelijk te zien. We eten twee keer indiaanse curry en proeven het Birmese bier. Het straatbeeld van Yangon is chaotisch. De stoep of beter gezegd de betonplaten over het riool, staan vol met mensen die spullen verkopen. Van fruit tot aan illegale dvd's. De betonplaten liggen regelmatig scheef of missen waardoor je moet opletten dat je niet struikelt of in het riool valt. De straat wordt gebruikt om dubbel te parkeren, te rijden, te toeteren en om over te lopen omdat dat op de stoep niet mogelijk is.

Dag twee in Yangon starten we met een veel te dure ijskoffie bij het Kandawgyi meer. We lopen vervolgens in de snik hitte naar people's park. Het is net gerenoveerd en zou ook over botsauto's beschikken. Nou.... niet alleen botsauto's hoor... Er staat een volledig pretpark, inclusief clown. Er zijn zoveel kinderen en gezinnen dat we het zelf houden bij rondlopen. Het is leuk om te zien hoe alle gezinnen in de schaduw genieten van het gezinsleven en van hun zelf meegebrachte lunch. We lopen verder door het park en komen bij een soort afgesloten perkjes waar jongeren elkaars speeksel uitwisselen. Sexy. We gaan in de schaduw op een kleedje liggen en horen het meisje naast ons een nummer van Sam Smith zingen. Hij is zelfs in Myanmar doorgebroken. De laatste bezienswaardigheid van de dag wordt de Shwedagon paya. Dit is het grootste tempel complex van myanmar en heeft boven op de grote shrine een peperdure diamant staan. Het is mooi en er zijn heel veel mensen, waaronder ook een hoop toeristen. Ik moet eerlijk bekennen dat ik wel erg veel gouden tempels heb gezien en er dus een beetje klaar mee ben. Maar hij is prachtig.

Zondag is de dag dat we uitchecken en in de avond de nachtbus nemen. We overbruggen de dag door een treinreis om yangon heen te maken. De aanblik van het station beloofd een interessante treinrit te worden. Overal verkopen mensen eten en drinken en het wordt al snel duidelijk dat met name de minder bedeelde mensen gebruik maken van de trein. Een kaartje voor 3 uur trein kost 1 dollar. Een lange tijd rijden we door stad maar op een gegeven moment komen we echt door de jungle en rijstvelden. Gaaf! Er komt een 20 jarige lokale jongen naast ons zitten en hij vertelt in gebrekkig Engels dat hij goochelaar is. Vervolgens haalt hij de meest bizarre kaart trucs uit. Hij vraagt veel over de Europese Unie. Grappig. Later komt er een familie in de coupé zitten met heel veel kinderen. De vader vertelt ons over hun familie en vraagt naar ons. Deze treinrit weerspiegelt mooi weer hoe de mensen hier zijn. Allemaal in voor een gesprekje of grapje en allemaal vriendelijk. Wat na deze treinrit ook duidelijk is, is dat veel mensen in Myanmar heel arm zijn.

Voor we de nachtbus kunnen nemen moeten we nog 1,5 uur met de taxi naar het busstation. Bizar om op deze manier nog even Yangon te zien. Het busstation is zo ontzettend groot dus nu snappen we waarom de taxi chauffeur onze bus maatschappij moest weten. De bus rit is vooral heel koud! De airco staat flink hoog dus de dikke dekens die al klaar lagen op de stoelen, komen goed van pas. De stoelen staan wat lager dan normaal (waarschijnlijk omdat het grootste deel van de bevolking ook wat kleiner is dan normaal), dus erg weinig beenruimte. Na het verlaten van de stad is er niets meer te zien, alsof we in het niets rijden. Wanneer we pauzeren bij een enorm restaurant complex wordt duidelijk dat we niet de enige bus zijn in de nacht. De parkeerplaats staat net zo vol als bij de ikea. Niet allemaal luxe touringbussen zoals die van ons. In de achterbak van vrachtwagentjes zitten soms wel 30 mensen opgepropt. Wanneer we om half 6 in Bagan aankomen voelt het weer even als Thailand wanneer ze 12 dollar voor een taxi vragen. Grrr.

Bagan is heel stoffig en mistig wanneer we aankomen. Paard en wagen gaat door de straten en het lijkt alsof de wereld hier 20 jaar heeft stil gestaan. Wifi is dan ook zeldzaam en werkt toch niet op het moment dat het er is. Het is ons al snel duidelijk dat we hier een pareltje zien van de wereld. De duizenden tempels in Bagan zijn zo indrukwekkend. Je moet het je voorstellen alsof je in het wilde westen bent, met stoffige zandwegen, paard en wagen, en dat er in de verste verte niets te zien, alleen hier zie je dus wel wat. Duizenden piramide vormige tempels, roodbruin van kleur. Sommige zijn een stuk groter en worden dan ook regelmatig gebruikt om de zons opkomst en ondergang te kunnen zien. Het toeristen aantal is nog prima. Op wat enkele tour bussen met Aziaten na, zie je alleen wat blanken op E-bikes. Ook wij vervoeren ons met dit bijzondere vervoersmiddel. Indien de temperatuur flink boven de 40 graden komt, vinden wij het zielig om met paard en wagen te gaan. De E-bikes gaan niet hard, maar het is wel super grappig. Ik merk dat zowel het scooter rijden als E-bike rijden me goed af gaat zonder rijbewijs, misschien moet ik de auto maar eens proberen. Hihi. We genieten extra van Bagan, omdat we weten dat het er over een paar jaar totaal anders uit ziet. Waarschijnlijk wordt het dan net als Angkor wat.

We krijgen nieuws vanuit Nederland dat onze creditcards zijn geblokkeerd. Wanneer we met de bank bellen blijkt dat er geld in Amerika van de creditcard is afgehaald dus dat het verdacht is. Tot we terug zijn, geen creditcards dus. Gelukkig is mijn moeder zo lief om onze vliegtickets naar Nepal te boeken. 30 maart vliegen we eerst naar Maleisië (land nummer 8) om dezelfde dag door te vliegen naar Nepal (nummer 9).

We worden door een mini bus opgehaald bij het hotel en ze beloven ons ook bij het hotel in Mandalay af te zetten. Het eerste stuk zitten we met maar 4 mensen in het busje en rijden we super hard. Nadat we in het volgende plaatsje zijn geweest, stromen er steeds meer mensen de bus binnen. Alle lokale mensen worden achter in het busje gestopt terwijl wij vooraan zitten. Ik geef aan dat ze ook naast me mogen zitten. Pas wanneer het busje overvol is komt er een mevrouw met ventilator naast me zitten. Bijzonder is wat mensen allemaal meenemen etc. Iets waar we ons over blijven verbazen is het soort van kauwtabak waar de mannen dag in dag uit op kauwen. Ze krijgen daardoor rotte tanden en rood speeksel. Dit speeksel spugen ze graag op straat of wanneer dit niet kan in een zakje of leeg flesje. Die bewaren ze dan graag de hele dag zodat ze daar lekker om het kwartier in kunnen spugen.

De reis gaat soepel en eerder dan verwacht staan we bij het hotel, waar we van te voren de goedkoopste kamer hebben gereserveerd voor 25 dollar. Als verrassing mogen we wel naar de vijfde verdieping zonder lift. Het hotel is de schoonste tot nu toe maar is wel ongezellig. We zijn er toch maar voor 2 nachten en we hebben Wifi in de kamer wat een hoop goed maakt. Ik merk dat ik eigenlijk helemaal niet zo zin heb in weer een stad en weer verplaatsen. Ik hang maar wat en zeg tegen Jesper dat hij me maar gewoon mee moet trekken in Mandalay. We gaan de fiets route uit de LP fietsen. Echt een aanrader! We komen door kleine straatjes en zien overal mensen hun dagelijkse bezigheden uitvoeren. Dit verschilt van de was doen tot aan slapen op het bankje bij de tempel. Iedereen reageert enthousiast als ze ons voorbij zien komen op de fiets. In een tempel vertelt een oude man in gebrekkig Engels iets over de speciale Buddha die zich daar bevind en we krijgen een armbandje. Bijzondere man op een bijzondere plek en wederom zo vriendelijk. De fietstocht door alle kleine stadje van Mandalay eindigt bij een restaurant aan het water, waar we tijdens het eten van een broodje genieten van alle bootjes die langskomen en vooral heel veel lawaai maken. Met gebrek aan een haven worden alle goederen tijdelijk op de weg geparkeerd en mensen moeten door het water lopen om bij de boten te komen.
In de middag fietsen we naar Mandalay hill. Het wordt afgeraden om op het warmst van de dag de vele treden van de heuvel te beklimmen die naar de tempel op de top leiden. Maar wat moeten we anders doen, dus het kost een liter water maar dan zijn we ook in 20 minuten bovenop de heuvel. De tempel is niet heel bijzonder en ook het uitzicht laat te wensen over. Het is zo mistig dat je niets kan zien van Mandalay. Ach het ging om het bewegen. We hebben nog het plan om in de avond naar de Mustache brothers te gaan. Een act tegen de overheid van Myanmar. De mannen hebben een tijd vast gezeten maar nu mogen ze legaal hun grappen over de overheid laten horen. Ik weet niet of het wat voor mij is en ben eigenlijk te moe dus we besluiten naar het bier station te gaan, daar bbq te eten en in de avond een film op tv te kijken. Wat een mazzel, Chuckie op tv. Dus ik heb de rest van de avond onder de dekens rond gebracht.

De volgende dag gaan we naar Pyin oo Lwin. We gaan met lokaal vervoer omdat dat vele malen goedkoper is dan een taxi. Natuurlijk dan ook minder comfort maar meer avontuur. We worden in een achterbak van een pickup truc gezet met 10 anderen, zakken rijst, groenten en een overvol dak. Wel weer een ervaring. Helaas merk ik dat mijn darmen weer protesteren en in de middag wordt het alleen maar erger. Die verdomde malaria tabletten. Ik ga er maar weer mee stoppen maar wel even de huisarts benaderen indien we ons in een hoog risico gebied bevinden.

Pyin ook Lwin ligt ongeveer op 1000 meter hoogte dus het is er iets koeler. Heerlijk! We vinden een heerlijk hotel, gaan in de middag naar de markt om fruit, tandpasta en lokale wijn/whisky te kopen. De aardbeien wijn smaakt als dessertwijn en is eigenlijk best lekker. We huren fietsen en gaan naar de national kandawgyi gardens. Het is een aangelegd park en omdat het weekend is, zie je overal gezinnen picknicken. Er is een fossiel museum, uitkijktoren, meer en ook een vogel dierentuin. We vermaken ons prima 3 uur lang en spotten zelfs een wilde aap. De volgende dag hebben we onverwachts nog de hele dag want in de avond gaat er een bus rechtstreeks naar Kalaw. We gaan met paard en koets naar een tempel en een waterval. Het stelt niet zoveel voor maar het is een leuk dagje weg. Bij de waterval zoeken families de koelte op in het water. Leuk om te zien. We eten nog een overheerlijke curry en worden dan achterop de scooter met backpacks naar het busstation gebracht. Daar gaat het er rommelig aan toe maar om half 9 zitten we in de goede bus. Om 20:35 voel ik me heel misselijk worden en 5 minuten later geef ik over. Een half uur later weer. Blijkbaar viel de curry niet goed, terwijl het een tentje uit de LP was en Jesper nergens last van heeft. De mensen in de bus kijken me wat vreemd aan want iemand die over geeft voor we de berg weg af zijn, dat hebben ze nog nooit gezien. Ik val daarna direct in slaap en wordt wakker als we om half 4 in Kalaw aankomen. We kunnen aan een bed komen en slapen nog heerlijk wat uurtjes in een bed.

De dag in Kalaw staat in het teken van een 3 daagse trekking naar inle Lake boeken. Eigenlijk vinden we die van het hostel heel goed klinken en voor 45 dollar (2 nachten en alles inclusief) is de keuze snel gemaakt. De rest van de dag wandelen we wat door Kalaw, doe ik een middag dutje, lezen we over geloven en maak ik Jesper in met spelletjes. Prima dagje.

De trekking start om half 10, een prima tijd al zeg ik het zelf. We zouden de trekking lopen met jonge mensen zei de tour operator. Als je 55 jaar jong vind dan klopt dat. Gelukkig is het gezellig en de gids is pas 22 jaar. De natuur is vanaf het eerste moment prachtig. Het is super droog waardoor de paden stoffig en rood zijn. Je ziet uitgedroogde rijst velden en een aantal prachtige bomen. De gids vertelt heel veel over de gebruiken en tradities in de bergdorpjes. We komen vandaag door één dorpje en daar is wat speciaals aan de hand. Na vijf maanden krijgt een geboren kindje pas zijn naam. Dit is een heel ritueel en wij mogen daar bij zijn. We drinken thee in het huis van de ouders van de baby. In de avond vertelt de gids zijn mening over de overheid. Het valt me op dat hij heel goed weet wat hij zegt en duidelijk weet waar hij het over heeft. De eerste nacht slapen we eindelijk echt bij een familie thuis. Het dorp is wat luxer dan in Laos en Thailand maar ook hier leven ze primitief. De klederdracht van de vrouwen is zwart met een kleurige sjaal om hun hoofd. De mannen dragen een rok en een tulband. Deze keer kunnen we ons niet wassen in een "badkamer", maar alleen in het openbaar. We eten lokale rijst gerechten en gaan op tijd naar bed. De eerste 18 km zit erop, morgen 20.

De volgende dag is het een extra bijzondere dag. Vanwege de nieuwe maan, is er een festival. Tijdens dit festival draagt de vader zijn kinderen over aan het klooster, voor tenminste 3 maanden. Eerst komen we langs de markt, waar we thee drinken en echt de lokale bevolking zien. Vervolgens lopen we nolog een uur naar het dorpje van dit festival. Vanuit de verre omstreken komen mensen hun wensen voor de kinderen uitspreken en doneren ze geld. Wanneer we de woning binnen komen zitten er twee kaal geschoren kinderen op een glimmend kleed. Ze hebben prachtige kleding aan en kijken wat verbaasd rond. Ik denk dat het ene kind rond de 12 jaar is een de andere 10. Vader zit apetrots naast zijn kinderen, maar vind het overduidelijk heel spannend dat er toeristen in zijn huis zijn. Op de grond zitten allemaal dorpsbewoners en overal staan zoetigheden en groene thee. Sunny, onze gids, vertaalt het één en ander waardoor we een klein gesprekje kunnen voeren met twee mannen. Achter het huis staat een grote tent waar je lokale gerechten kunt eten. Omdat het feest is mogen de kinderen speelgoed kopen, wat meestal pistooltjes zijn.

Na de lunch is het nog flink ver lopen want door het festival en de markt zijn we flink vertraagd. Na 2 uur lopen komen we bij de enige rivier die we in twee dagen hebben gezien en dit is dan ook de enige plek waar we ons een beetje kunnen wassen. Naast de rivier worden bamboe manden gemaakt en je ziet mensen kleding wassen. Vanaf de rivier lopen we twee uur naar de enige plek deze dag waar je koud drinken kunt kopen. Eindelijk een biertje, maar door de warmte zie ik na een half biertje alles dubbel dus het laatste uur lopen van de dag voelt wat bijzonder. We slapen de tweede nacht in een klooster. Super gaaf want wanneer kan je nou zeggen dat je in een klooster hebt geslapen? Helemaal in Myanmar. Monniken zijn aan het voetballen wanneer we aankomen en in het grote houten klooster lopen overal kleine monnik kindjes. Er liggen matrassen op de grond voor ons en wederom stellen de sanitaire voorzieningen hier niet zoveel voor, maar de ervaring is geweldig. We maken het niet laat maar genieten nog wel van wat lokale alcoholische dranken. Dag drie staan we nog vroeger op. Half 6 zijn we op en om half 7 lopen we weg. Het is een flink stuk naar Inle Lake en we zien geen dorpjes vandaag. Om half 11 zijn we bij de lunch plek, tevens ook een markt vol met toeristen die vanuit inle Lake hier naar de markt komen. Vanaf hier nemen we de boot naar Nyaungswen, maar omdat de Zwitsersen meteen de nachtbus nemen en anders niet het meer kunnen bekijken, krijgen we een gratis tour over het meer. Als we om half 4 in het hotel aankomen waar onze grote bagage staat, zijn we bekaf. Het hotel bevalt ons dus we boeken voor twee dagen een kamer. Heerlijk om weer een echte douche te hebben. Ik merk dat de afgelopen dagen veel met me hebben gedaan en dat ik het allemaal even moet verwerken. Ik heb voor het eerst niet meteen de behoefte om het met thuis te delen.

De dag erna zou je verwachten dat we niks zouden doen na al die actieve dagen, maar dat kan niet in Jespers schema en bovendien zijn we toch vroeg wakker door de afgelopen dagen dus we besluiten met de fiets naar een wijn brouwerij te gaan en daar te lunchen en wijn te drinken. Het is een prachtige plek en het kleine stukje dat we omhoog moeten, voel ik de spierpijn in mijn benen van de afgelopen dagen. Na de lunch laat ik me van top tot teen masseren bij de beste massage salon die ik tot nu toe in Zuid Oost Azië heb gehad. Nadat mijn wervels zijn gekraakt, spieren zijn losgemaakt en spierpijn is verdwenen voel ik me helemaal herboren. De dag erna pakken we wederom de fiets om de countryside van Inle Lake te zien, zoals Lonely planet dat noemt. Het is eigenlijk te warm om te fietsen dus wanneer we een organisch restaurantje zien met roze shakes, maken we een korte pauze. Het is een bijzonder tentje. Niet alleen om de drankjes maar ook om de fair trade producten die ze verkopen. Met een roze en papaya jam rijker fietsen we verder. We komen langs hot springs, maar vinden het veel te warm om te zwemmen. We klimmen nog omhoog naar een tempel waarbij je uit kijkt over het meer en vinden het dan wel genoeg geweest voor vandaag en fietsen terug. Omdat we weten de het volgende plaatsje waar we heen gaan minder toeristisch is, genieten we nog even van pizza en Franse broodjes. De nachtbus is deze keer een VIP bus. Super relaxt. Enorm veel beenruimte en maar heel weinig stoelen. Beetje jammer dat ze bij het naderen van Yangon om 5 uur 's nachts het ochtend gebed keihard aanzetten. In Yangon gaat het zoeken naar de volgende bus best makkelijk en dus zitten we om 7 uur in de volgende bus en kan ik weer verder slapen. Lichtelijk verrot komen we om 14 uur aan in Mawlamyine. Onze meest zuidelijke bestemming van Myanmar. Het eerste hostel valt erg tegen. De prijzen zijn hoger dan we dachten en de kamer doet me meer aan de badkamer van de film Saw denken dan aan een gezellige bed and breakfast. We weten ook dat er misschien niet heel veel andere opties zijn dus we wanen ons voor drie dagen in het decor van de horror film Saw.

Zoals het meestal gaat na een nachtbus eten we en slapen we. Mijn humeur is gedaald onder het vriespunt. Ik vind het warm, alles is stom en het verlangen naar huis wordt groter. Hopelijk is het maar voor 1 dag.
De volgende dag doen we een tour uit de Lonely planet naar een eiland vlak bij Mawlamyine. Als toerist mag je er nog niet overnachten en is het alleen toegankelijk per tour. De tour begint wat vreemd wanneer de 80 jaar oude gids maar aan mijn arm haar (iets waar ik sowieso niet echt trots op ben) blijft plukken en mijn zijn speciale cadeau wil laten zien. Wat er dan komt maakt mijn Saw gevoel compleet.... Hij laat een boekje zien met allemaal stukjes haar van toeristen. Zijn voorkeur ligt overduidelijk bij het blonde arm haar, maar ook de dreadlocks ontbreken niet. Weird. Het lukt me die dag niet om nog normaal naar de gids te kijken.
De dag is oké. Het eiland voelt fijn en de mensen zijn wederom verrast door onze komst. We zien twee fabriekjes. Één die krijtbordjes maakt waar de kinderen in de dorpen op school nog op schrijven en een fabriekje die elastiekjes maakt. Grappig om dat eens te zien. Verder is de tour een herhaling van wat we al vaker hebben gezien. Die avond ontspannen we in de bier tuin met bier en bbq. Net nadat we terug zijn gelopen en ik voor de zoveelste keer heb geklaagd over de warmte, begint het te stort regenen. Dat is al weer een aantal maanden geleden, zeker ook voor de mensen hier. Het blijft regenen dus het riool in de badkamer komt omhoog en ook het water van de gang komt naar binnen... Ik maak er verder niet veel van mee want ik ben zo moe om half 10 dat ik met kleding en al in slaap val.
De dag erna is het een stuk koeler. Nog wel heet genoeg om na een uur alweer te drijven van het zweet maar het is iets minder erg om de airco uit te gaan. We maken een stadswandeling en eigenlijk komt er niet meer van dan dat. We doen wat spelletjes en surfen wat rond op Internet.

Donderdag gaan we met een lokale bus naar Hpa-ann. Wederom een avontuur. Er zit een vrouw naast ons die telkens naar ons water wijst, we begrijpen de hint en geven haar ons water. Het is wat vreemd omdat mensen hier nooit wat van ons willen hebben en er zeker niet om gaan vragen. Even later zien we dat er gewoon drink water in de bus staat. Raar... Vervolgens gaat de vrouw in kleermakerszit zitten waardoor haar buurvrouw bijna van haar stoel wordt geduwd en als kers op de taart, laat ze de hele bus wachten omdat ze moet poepen naast de bus. Avontuur compleet! Hpa-ann heeft gelukkig meer betaalbare hostels dan in de LP staan, want het plaatsje is erg druk met toeristen. We boeken een tour voor de dag erna, bezoeken een tempel en eten een veel te grote lunch waarvan we de helft mee nemen als avond eten.

De toer de volgende dag is leuk maar lang. We zien een hoop grotten waarvan de meeste worden gebruikt als tempel. We beginnen te merken dat we een beetje klaar zijn met alle tempels. Eigenlijk zijn we ook een beetje klaar met het eten, de hitte en de viezigheid. Ik geloof dat het tijd wordt voor Nepal. De twee dagen erna doen we niet veel. We nemen de bus naar Bago,om er daar achter te komen dat het een stadje aan de snelweg is net buiten Yangon. We drinken er bier en slapen uit en vertrekken tot ongenoegen van de hotel eigenaar naar Yangon. Die arme man wilde zo graag een toer met ons doen langs alle tempels. In Yangon hebben we een fijn hotel en doet het Internet het goed dus het wordt wederom een relax dag.

Na 3,5 week Myanmar heb ik zoveel geleerd en gezien! Myanmar is een waanzinnig land met een rijke cultuur en natuur. De schoonheid van de gouden tempels staan in contrast met de grote hoeveelheid afval op straat. Het verschil tussen rijk en arm is enorm en de invloed van toerisme is zowel negatief als positief. Ik heb nergens op de wereld mensen zoveel zien lachen als in Myanmar en nergens zijn ze zo dankbaar en trots dat je naar hun land komt. Myanmar bedankt. Op naar de laatste weken van deze reis, op naar Nepal.