genieten, genieten, genieten

De berg oplopen lijkt een eitje en de mensen die we tegenkomen zeggen dat het ongeveer anderhalf uur omhoog is. Toch is het pittiger dan verwacht. Vooral het laatste half uur via ongelijke modderige traptreden omhoog, valt tegen. Gelukkig is het uitzicht vanaf de top adembenemend. De weg naar beneden gaat een stuk makkelijker. Het was een lekker actief dagje. De volgende dag staat ons de motor toer te wachten. Ik kijk er erg naar uit om lekker hard door de prachtige natuur te crossen, helaas word ik wakker geschut als ik me besef dat Vietnamezen zich niet aan hun afspraken houden. Er staat geen motor voor ons klaar want die zijn allemaal uitgehuurd. Daarnaast nog tal van excuses maar de keuze wordt, of helemaal niet gaan of op de scooter. Nadat ik heel boos ben geworden (en vijf dollar korting heb gekregen) toch akkoord gegaan omdat het vandaag is en anders niet. Vanaf dat moment zet ik me over de teleurstelling heen en ga ik genieten. Dat lukt! Alles is fantastisch. De eerste stop is een kitscherige pagode die meer weg heeft van een Kermis attractie dan van een tempel. Een levensgrote draak gaat de hele tuin door. Als kers op de taart kan je ook nog in de kop komen. Gelukkig zijn de volgende stops wat boeiender. We zien een koffieplantage en daar kun je ook koffie drinken. Heerlijk. Op die Farm leven wezels, die de koffiebonen eten en weer uit poepen. Dit wordt verwerkt tot koffie en deze koffie is heel duur vanwege de bijzondere smaak. Ook de zijde fabriek is indrukwekkend omdat je het proces van rups tot doek ziet. We proeven zelfs de rupsen want na het maken van de cocon worden ze gekookt en verkocht op de markt. De smaak is wat melig. We zien twee watervallen en eten met de gidsen bij een lokaal restaurantje. Voor 1,5 euro krijg je een grote kom noodle soep. Één gids heeft een oogje op me en plukt rozen bij een rozenkwekerij. Romantisch zeg. Alleen was hij vergeten dat hij de roos voor me had geplukt dus aan het einde van de dag kwam er een verlept roosje uit zijn binnenzak tevoorschijn. Door dat alles op een heerlijk rustig tempo gaat zien we bij het stuw meer een prachtige zonsondergang. Wauw wat een dag. De volgende dag worden we vroeg opgehaald voor onze 8 uur durende rit naar Ho chi minh. De rit valt mee. We stoppen regelmatig, de buschauffeur rijdt rustig en we hebben leuke gesprekken in de bus waaronder met twee Chinezen die 4 talen spreken en als tolk werken in Benin. In Ho chi minh worden we in het centrum afgezet dus ik heb zo het hotel gevonden. We worden heel hartelijk ontvangen. Altijd fijn. Ho chi minh is een wat bijzondere stad. Veel ruimer opgezet dan Hanoi waardoor je je als toerist nog enigszins zonder verwondingen kan verplaatsen door het verkeer en je de meeste tijd over de stoep kunt lopen. Het is een nieuwe stad met veel hoogbouw en heeft daarom ook ergens wat weg van Shanghai. We kunnen eindelijk hier naar de bioscoop dus genieten we op het warmst van de dag van the hobbit. Warm is het zeker. De 34 graden wordt aangetikt en dan zoeken de meeste Vietnamezen verkoeling in het park. Een leuk tafereel in het park is rond 18 uur wanneer iedereen "exercises" doet. Ze badmintonnen, wandelen, voetballen en lopen hard. Ook is de 34 graden goed te voelen wanneer we in de bus zitten naar de loopgraven toe. De airco is kapot, maar gelukkig vind de toer leider dat zelf ook vervelend dus belooft hij een andere bus voor de terug weg te regelen zodat we alleen op de heen weg hoeven af te zien. Het is zo warm dat ik in slaap val. De loopgraven zijn heel indrukwekkend. In de ochtend waren we in de stad al naar het oorlogsmuseum geweest en dat had al veel indruk op ons gemaakt, laat staan de loopgraven van dichtbij te zien en er zelfs in de kruipen. Bizar dat mensen daar in hebben geleefd en tegelijkertijd zo goed door dacht.

Wat we voor het eerst zien in Ho Chi Minh zijn Vietnamese hoertjes die heftig op zoek zijn naar een blanke man voor een nacht. Vreemd en ik vind het maar zielig dat je jezelf moet verkopen om rond te komen. Wanneer we op een avond vol bewondering naar alle sportende mensen in het park zitten te kijken, komt er een student op ons af die voor tandarts studeert. Hij spreekt toeristen aan om zijn Engels te verbeteren. Bijzonder en sociaal idee. We praten over Nederland en Vietnam.

Na Ho Chi Minh is de mekong delta aan de beurt. Er gaan niet veel bussen en het hotel biedt ons een bus aan voor 200.000 dong. Dit lijkt ons veel te veel dus we besluiten zelf naar het busstation te gaan. Het komt erop neer dat we bijna net zoveel kwijt waren en het een helse rit was. Voor dat we eindelijk weg waren, en het busje gevuld was, waren we 2 uur verder. Gelukkig vinden we in An Binh een super homestay met hangmatten. Er hangt een relaxte sfeer. De familie is het avond eten aan het voorbereiden (je eet met alle mensen uit de homestay samen), overal liggen mensen in hangmatten en je kan zelf koude drankjes uit de koelkast halen. Om het homestay gevoel compleet te maken wordt aanraden om een tour naar de floating market te maken. Dus zo nieuwsgierig als wij zijn staan we de volgende dag om half 6 op om naar de floating market te gaan. Kort samen gevat; boottocht duurde 4 uur, geen markt gezien, wel naar toeristische attracties gebracht waar we niet op zaten te wachten. In de middag gaan we een rondje fietsen op het eiland maar er is echt niets te doen of te zien, dan maar in de hangmat liggen met een boek. Echt geen probleem. De volgende dag gaan we naar Rach gia. Dit is enkel de plaats waar morgen de boot naar Phu Quoc vandaan vertrekt. We eten in een lokaal restaurantje waar we eten bestellen aan de hand van gebaren, uitdrukkingen en Google translate. Leuke ervaring. Als we dan eindelijk op Phu Quoc zijn, kan het genieten en ontspannen beginnen. Voor mijn verjaardag had ik een resort cadeau gekregen van Jesper en die heb ik op Phu Quoc ingezet. Een prachtig resort met marmeren vloeren en muren en een zwembad. Echt genieten. Op Phu Quoc gaan we één dag met de scooter op pad naar strandjes. De strandjes zijn lastiger te vinden dan we dachten en de zand wegen maken het er ook niet beter op maar uiteindelijk vinden we een prima strand om de dag door te brengen. We vragen ons wel af waar de foto's die Google laat zien bij de zoekterm "Phu Quoc" zijn gemaakt want zo mooi en blauw is het nou ook niet. In de avond genieten we van een bbq. Het Vietnamese eten is Jesper echt zat dus wat westers smaakt goed. De dag erna maken we een boottocht, die stelt niet zo veel voor, maar op het einde van de toer gaan we naar het "mooiste" strand van Phu Quoc. Deze keer is het wel oogverblindend wat we zien. Een prachtig blauwe zee, wit strand en wat gezellige barretjes. Wauw heerlijk. We balen stiekem dat we morgen alweer weg gaan, de bus is al geboekt. Dat betekent ook het einde van Vietnam. We kijken op Vietnam terug als een land met een heftige geschiedenis, wat je altijd nog goed terug ziet in de vele handicaps van de locals. Veel blinde mensen die gelukkig een baan hebben in de massage industrie. Daarnaast is Vietnam chaotisch, toeristisch en makkelijk te bereizen. Het heeft een prachtige natuur, al moet je wel even door de toeristen heen kijken. Op naar Cambodja!