Na 7 jaar terug in Thailand

Thailand begint met een hoop geregel. Om 00:30 uur arriveren we bij het hotel in Bangkok, om 7:30 uur staan we op en om 8:40 uur lopen we naar de ambassade van myanmar. Keurig op tijd staan we daar voor de deur en komen dan tot de conclusie dat de ambassade dicht is op zaterdag. Dan moeten we het visum maar aanvragen als we weer in Bangkok zijn 20 februari. We willen zo snel mogelijk naar het noorden van Thailand, omdat we Bangkok nog gaan zien als Willemijn, Sandra en Marijn komen. We besluiten direct naar het trein station te gaan. Helaas zijn alle treinen naar Chiang mai toe vol. Volgens de vrouw achter het loket kunnen we de bussen nog proberen. Het busstation ligt in het noorden van de stad, dus nemen we een locale bus naar het busstation. We zijn ondertussen al heel wat uurtjes op pad met het openbare vervoer van Bangkok en zijn het zat. Gelukkig is er een goedkope slaapbus met plek die om 17:20 uur vertrekt. Wel naar Chiang rai, maar dan gooien we gewoon ons reisschema om. De dames van het loket spreken slecht Engels dus het is voor ons een raadsel wat voor bus het is en hoe lang de bus erover doet, maar één ding is zeker, vanavond gaan we naar het noorden. Indien het al voorbij het middaguur is en we de backpacks nog moeten ophalen bij het hotel, wat in het zuiden ligt, is het nog best een beetje haasten. Snel even wat eten en dan de bus in. We hadden al gezien dat we stoel nummer 1 hadden en hoopte stiekem dat ons dat meer beenruimte zou bezorgen. Ja hoor! Keurig vooraan. Met een dekentje, stewardess, snacks, drinken en een warme maaltijd. Zoveel luxe hadden we voor dat geld niet verwacht. Midden in de nacht komen we aan in Chiang rai. Een busstation buiten de stad, maar gelukkig is er een tuktuk die ons naar de stad brengt. We kiezen het eerste hotel uit de LP en gelukkig is daar iemand wakker en hebben ze een kamer vrij. Kunnen we toch nog vier uurtjes slapen.

De volgende dag doen we rustig aan en verkennen we Chiang rai. Ik ben er 7 jaar geleden ook geweest maar herken niets. Waarschijnlijk omdat het zondag is, is er veel dicht, dus er is ook niet echt veel te doen. Ons doel van vandaag is een meerdaagse trekking regelen. Maar er is zoveel keus, alles is zo duur in vergelijking met Laos en nergens zijn andere toeristen ingeschreven voor een trekking, dat het erg moeilijk is om te kiezen. Uiteindelijk gaan we met Tom Karen Service. Er gaan twee Fransen mee, dus dan zijn we niet alleen. Hopelijk spreken ze een beetje Engels.

De volgende dag blijkt ook de 9 jarige dochter van de gids mee te gaan. Gezellig. Eerst hebben we een boottocht met een longtailboot gemaakt, vervolgens olifant gereden (het was dat het in het programma zat, want we hadden het al eerder gedaan) en na de lunch zijn we gaan lopen, de jungle in. De jungle blijft iets onwerkelijks houden. In Laos liepen we een beetje in hetzelfde jungle gebied en de enorme bananen bladeren, bamboe bossen en vreemde vogel geluiden blijven indruk maken. Om ervoor te zorgen dat ongewenste vrienden zoals slangen ons niet aanvallen, gaat er een hond mee. Het is best pittig lopen, maar wel te doen. De Franse vrouw begint na een uur al te klagen. Bij het dorpje aangekomen waar we blijven slapen, blijkt het helemaal niet toeristisch te zijn. Er staan geen stalletjes met souvenirs klaar en niemand komt op ons afgerend. We krijgen onze eigen bamboe hut waar op de grond een matras ligt waarvan de veringen al een ander beroep zijn gaan uitoefenen en dan hebben we het nog niet over het beddengoed gehad. Wat ben ik blij dat we onze lakenzak mee hebben genomen.

We worden gevraagd om mee te helpen met het koken, wat natuurlijk een voorrecht is, zo in de jungle. Tijdens het koken wordt de eerste fles lokale whisky paraat gemaakt. Ook de gids neemt het er lekker van. Voor dat het eten (wat met 1 vuurtje nogal lang duurt voor 5 verschillende gerechten) klaar is, weet ik al niet meer zo goed wat recht is en wat krom. Of het door de combinatie van bier en whisky komt of door andere factoren, het komt er op neer dat het een gezellig avond werd met veel drank, muziek, locale mensen die dansten en gezelligheid. Ook Jesper vond dat en baalde stiekem de volgende ochtend dat hij nog een dag moest lopen met zo'n zwaar hoofd. De tweede dag lopen we vier uur. Het is een stuk leuker lopen want we komen door dorpjes en thee plantages. We krijgen de meest bijzondere lunch ooit. Bamboe koken noemen ze het. In jonge bamboe worden gerechten gemaakt zoals soep en ei. Door deze bamboe stokken bij het vuur te zetten, kook de inhoud. Samen met bbq vlees wordt het geserveerd in zelf gemaakt bamboe servies. Geweldig. De leuke twee daagse trekking eindigt in de Hot spring. Wat misschien nog wel het meest bijzondere aan deze trekking was, is dat we geen andere toeristen tegen kwamen en het gevoel hadden dat de bevolking bij wie we sliepen, het echt leuk vond dat we er waren.

We slapen nog een nacht in Chiang rai en gaan de volgende ochtend met de bus naar chiang mai. Waarschijnlijk heb ik ergens de afgelopen dagen vlooien opgelopen, maar mijn hele buik zit onder de bultjes en jeukt. Gelukkig is het na 3 dagen over.

We hebben geen overnachting van te voren geboekt in Chiang mai, maar alle leuke plekjes in de oude stad zijn of vol of te duur. Uiteindelijk komen we ook midden in de stad op een prima plek terecht. Helaas wonen er bejaarden omheen dus na 20 uur in de avond moet je muisstil zijn, anders komt de hostel eigenaar naar je toe (Ik spreek uit ervaring). De eerste dag verkennen we Chiang mai. Ik heb de hele tijd herinneringen aan de tijd 7 jaar geleden. Veel plekken herken ik. Heerlijk om weer terug te zijn. Chiang mai voelt wat alternatief aan. Veel healthy ontbijtjes en alternatieve cafeetjes vullen de straatjes van de oude stad.

Op advies van andere reizigers gaan we een kook cursus volgen bij Sammy's. We gaan in de ochtend eerst langs een markt waar Sammy laat zien hoe de kokosmelk uit de kokosnoot komt. Ook krijgen we uitleg over de verschillende soorten rijst. We lopen zelf nog even over de markt en ontdekken naast de heerlijke thaise gerechten ook varkens koppen en padden. Wanneer we bij Sammy's boerderij aan komen valt mijn mond open van verbazing. Tussen het weelderig groen van de rijst velden, bevindt zich een magische plek. Overal tropische planten, hangmatten en een prachtige kook studio. Sammy is zelf het meest trots op zijn open lucht wc waarin allemaal fruit bomen groeien. Het is inderdaad de meest bijzondere wc die ik tot nu toe gezien heb. We koken de hele dag. Van curry tot aan sticky rijst met mango. Nadat we ook alles opgegeten hebben, buiken we lekker uit in één van de vele hangmatten. Bij terug komst in Chiang mai gaan we nog even bij de avond markt kijken. We komen terug met tassen vol souvenirs. Leuk leuk. Goed sfeertje ook op de markt en ook deze plek herken ik. Wat een geweldige dag was dit.

Zaterdag huren we 2 fietsen om naar de tempel op de berg te gaan. De fietsen blijken helaas te slecht om omhoog te komen, dus na 1/3 van de berg, veel gevloek en getier van mijn kant, fietsen we terug naar beneden en nemen de taxi omhoog. De tempel is niet heel bijzonder maar we hebben we lekker even bewogen. Deze dag bedenken we ook dat we met de motor naar Pai willen. Morgen maar even uitzoeken of dat kan. In de avond bevinden we ons in het uitgaansdistrict van chiang mai. Het stelt niet heel veel voor maar het is wel gezellig. Heel anders dan Cambodja. Daar was iedereen aan het dansen en maakte het niet uit wat je aan had voor kleding. Hier is dat anders. De thaise meisjes zijn totaal opgedoft en blijven wat aan de zijkant staan kijken.

Zondag houden we een zondagse dag. Eerst uitslapen en traag op gang komen. We lopen langs motor zaken en we kunnen voor drie dagen een motor huren. De grote backpacks kunnen we in Chiang mai laten en het is allemaal goed te betalen. In de middag en avond wordt Chiang mai omgetoverd tot één grote markt. Super leuke souvenirs en een hoop gezelligheid. We eten op de markt en genieten van alle mensen die langs lopen. We balen ervan dat we elke dag folders in onze handen krijgen met thaiboks wedstrijden en precies op de dag dat we willen gaan, is er niks. Maar dan komt er iemand op ons af met een folder van de Thaiboks die over een uur begint. Snel haasten wij ons naar de arena. Ik weet vooraf nog niet of ik het leuk ga vinden en zeker na wedstrijd 1, wanneer 1 van de jongens binnen 3 seconden buiten westen is, twijfel ik daar nog meer aan, maar het blijkt toch heel vet te zijn. Echt gruwelijk gaat het er niet aan toe en het hoort ook een beetje bij Thailand.

Maandag halen we de motor op een gaat ons motor avontuur naar Pai beginnen. Het eerste stuk is alleen maar in de stad rijden, dus Jesper kan meteen de techniek weer oppakken. Net voordat we 80 km door de bergen gaan rijden, lunchen we bij een koffie plantage, waar ze de beste ijskoffies verkopen. Het stuk door de bergen is pittig met haarspeldbochten en we merken dat 200cc wel erg weinig is om de berg mee op te komen (we wilden zo graag deze toer motor), maar het is wel een prachtig stuk. Wat vermoeid komen we aan in Pai en kunnen ons hostel in eerste instantie niet vinden. Gelukkig vinden we die na een uur en worden we blij verrast van pai zelf. Het is een leuk alternatief dorpje met prachtige accommodaties aan de rivier, een leuke avond markt en gezellige mensen. Pai is echt een plek om even bij de komen van alle drukke dagen. De enige hele dag dat we in Pai zijn rijden we twee uur met de motor. Verder doen we weinig. De dag erna gaan we terug naar Chiang mai, leveren we de motor in en nemen we de nachtbus naar Bangkok. Deze keer een stuk minder luxe en totaal geen beenruimte. Ook deze keer komen we midden in de nacht aan. Heel verrot, zeker als het hotel ons nog niet laat inchecken. We zitten de uren uit, worden lek geprikt door de muggen en gaan rond half 8 op pad, op zoek naar ontbijt en de ambassade. Na wat papier werk en veel zwetende mensen in 1 ruimte, is het visum voor Myanmar aangevraagd. In de middag kunnen we hem ophalen en tussendoor zie ik alleen maar de binnenkant van mijn ogen. Die nacht bussen hakken er wel in.

Ik ben zo opgelucht als we het visum binnen hebben, dat ik er plots energie van krijg. Daarom gaan we maar even kijken bij het chinese nieuwjaar in Chinatown. De prinses komt net op dat moment langs maar er heerst meer een chinese sfeer dan dat mensen uitgelaten zijn. Naast een markt, slechte muziek en duizenden mensen, is er eigenlijk weinig aan. We proberen onze ogen open te houden tot 24 uur, het moment dat de lucht moet veranderen in duizenden kleuren van vuurwerk. Maar om half 12 staat de schoonmaakploeg klaar en om 24 uur is alles opgeruimd. Vreemd. Om half 1 liggen we in bed, Wederom geen oud en nieuw.

De volgende dag komen Marijn, Sandra en Willemijn ons opzoeken voor negen dagen. De eerste dag wordt een dag van wat bussen boeken voor de komende dagen en vooral heel veel bij kletsen. Heerlijk om het weer eens over vrouwen dingen te kunnen hebben. Jesper moet erg wennen aan het gekwebbel maar geniet er ook van. Zaterdag staan we om 5:30 uur op, om te gaan fietsen met co van kessel. De route is nog precies hetzelfde als 7 jaar geleden en ook deze keer blijft het een bijzondere tocht. Voor het eerst sinds 2 maanden een buitje. Wanneer we terug komen is het pas 12 uur in de middag maar het voelt als 4 uur 's middags. We gaan met het openbaar vervoer naar de weekend markt. De markt is gezellig en de drukte valt mee. Ondertussen tikt de thermometer de 35 graden weer aan en dat in een stad, maakt je heel erg sloom. Met zijn vijven winkelen is sowieso niet zo'n goed idee dus na 2 uur houden we het voor gezien en gaan terug naar khao san road. Het echte avontuur begint dan pas. We kunnen niet met zijn 5en in de taxi en bovendien vragen ze veel te veel geld voor de rit. Wanneer eindelijk een taxi chauffeur akkoord gaat, wordt de beslissing snel genomen dat alle dames met de taxi gaan en dat Jesper wel met de motor taxi kan in zijn eentje. Binnen een half uur zijn we terug in het hotel en eigenlijk denken we dat Jesper er al is. Maar 2 uur later is hij er nog niet en begin ik me lichtelijk zorgen te maken. Ik stuur hem een SMS en krijg geen reactie. Ondertussen maken de andere meiden zich ook zorgen en voel ik me schuldig over onze rare opsplitsing. Wanneer Jesper belt gaat er een opluchting door me heen. Hij zegt dat de buschauffeur hem bij khao san road heeft afgezet maar dat hij geen mensen ziet. Waar hij precies is geen idee, maar ik weet wel dat wanneer je geen mensen ziet, het niet khao san road kan zijn. Gelukkig komt hij een half uur later bezweet binnen gewandeld en heeft hij half Bangkok gezien. In de avond gaan we heerlijk uiteten en doen we spelletjes. De avond is pas echt compleet als de kakkerlakken en ratten tevoorschijn komen. Thailand is het eerste land, waar we zoveel ongedierte zien.

Zondag staat in het teken van een bezoek aan het paleis en aan de tempel Wat pho. De toegangsprijzen zijn flink toegenomen met een tijd geleden dus dat is al de eerste tegenvaller, wanneer ze dan ook nog zeuren dat een broek over de knie niet voldoende is, maar dat iedereen een broek tot op de enkels aan moet, waardoor je in een super lange rij moet wachten voor de juiste kleding, zijn we het eigenlijk al zat. Het is ook nog eens super druk in verband met de chinese vakantie. Het paleis blijft indrukwekkend maar mijn concentratie is volledig verdwenen. Wat Pho komt er nog achteraan dus Willemijn en ik zijn alleen maar melige grapjes aan het maken. Het kan ook door de hitte komen dat we zo vervelend zijn, maar de andere drie vinden ons maar irritant en gaan zonder ons de tempels bekijken. Ik geef ze groot gelijk.
We zoeken wat verkoeling is het park en zien daar een vogeluitlaatplek en een hoop vliegers. Dit schijnt er alleen op zondag te zijn. Mazzeltje dus.

Maandag reizen we naar ayutthaya waar we een kamer hebben met zijn vijven. Het is meer een balzaal en het heeft wel wat zo met zijn vijven. Wanneer we rond het middaguur zitten te lunchen beseffen we ons dat het eigenlijk te warm is om echt wat actiefs te doen vandaag. Sandra en Marijn gaan uitzoeken of het mogelijk is om olifant te rijden hier en komen met een leuk idee terug. We nemen aan het einde van de middag een boot langs drie tempels die rond zonsondergang extra mooi zijn. De tempels zijn prachtig en we genieten vanaf het water. De volgende dag zijn Marijn, Willemijn en Sandra al vroeg op pad om olifant te rijden en wat tempels te bekijken. Jesper en ik gaan samen op pad en vinden dat deze tempels wel wat te veel lijken op Angkor wat. De Khmer heeft dan ook deze tempels in Ayutthaya gebouwd maar iets later. In de middag verlaten we Ayutthaya alweer en nemen we de bus terug naar Bangkok, waar we even later de nachtbus naar Krabi nemen. De nacht duurt lang en om half 6 komen we in een plaatsje aan waar we moeten overstappen naar Krabi, alleen moeten we daar nog wel 2 uur wachten. Na twee uur worden we in een te vol busje gestopt, maar het enige effect wat ik krijg na mijn preek dat er niet zoveel mensen in het busje mogen, is een schreeuwende buschauffeur die me het liefst in elkaar zou rammen. Voor het eerst zien we een thai zo boos. Van de bus reis krijgen we verder weinig mee want iedereen slaapt. In Krabi is er weer wat aan de hand want we zouden zogenaamd te laat zijn voor de boot, dus moeten we nu per bus en pont naar Koh lanta. Later komen we erachter dat dit smoesjes zijn. Op Koh lanta zijn de problemen nog niet voorbij want de kamers die we voor veel geld geboekt hebben vallen enorm tegen en de kamers hebben geen ramen, maar dat staat nergens op booking.com vermeld. In eerste instantie vindt de eigenaar het prima als we cancellen, maar als we wat nieuws hebben, gaat hij moeilijk doen. Om een hele vermoeiende middag kort samen te vatten, mijn moeder is in Nederland met booking.com gaan bellen en wij zijn in Thailand ruzie gaan maken en contact gaan leggen met de thaise booking.com. Een echte uitslag is er nog niet maar in het ergste geval wordt er 1 nacht van mijn creditcard afgehaald. De combinatie met de nachtbus en alle tegenvallers, maakt dat ik even klaar ben met reizen. Gelukkig duurt het maar kort want wanneer we gesetteld zijn in de bungalows van ons nieuwe onderkomen, de mensen heel vriendelijk en behulpzaam zijn, de knusheid me een thuis gevoel geeft en we pal aan zee zitten, is alles weer goed. Ik denk dat dit wel één van de mooiste accommodaties is van onze hele reis. Ook de volgende dag staat in het teken van relaxen en strand. We huren drie scooters. Ik ga achterop bij Jesper en Willemijn bij Sandra (Willemijn doet later nog een poging om zelf te rijden maar belandt boven op een tuktuk chauffeur, dus ze zit liever bij Sandra achter op die een snelheid van 90km/h haalt). We komen uit bij prachtige baaitjes en genieten van het strand gevoel. Koh lanta is wel toeristisch maar niet too much. Het is daardoor een erg prettig eiland.

De dag erna maken we een snorkeling tour. Leuk maar niet heel bijzonder. Een paar dagen later maken we vanaf Koh yum een snorkel tocht die vele malen beter is. Na drie dagen strand is het tijd om terug te gaan naar het vaste land en dat betekent ook afscheid nemen van de meiden. 1 maart vliegen ze in alle vroegte eerst naar Bangkok en daarna door naar Nederland. Het was geweldig gezellig om 9 dagen met zijn vijven op te trekken.

Wij vertrekken zondag voor drie dagen naar Koh Yum. De aankomst is alvast heel indrukwekkend. Omdat Koh yum geen aanlegsteiger heeft, blijft de veerboot midden op zee wachten tot alle kleine bootjes van de resorts komen om de passagiers over te nemen. Ongeveer 10 toeristen vertrekken samen met ons naar Koh yum. Het resort moesten we vooraf in Krabi al boeken, maar het valt gelukkig niet tegen. Wel is alles super primitief, is er geen internet, alleen in de avond stroom en is er verder weinig te doen. Het is een heerlijke wat hippie achtige plek om bij te komen van de afgelopen dagen. Zwemmen is hier niet zo relaxt omdat je alleen kan zwemmen wanneer het vloed is ivm rotsen en het is vloed heel vroeg of heel laat. Op Jespers verjaardag maken we een snorkel tour die prachtig is en eten we iets sjieker dan normaal. Het is wel raar om geen Internet te hebben, maar alle smsjes komen aan. 4 maart nemen we eerst de veerboot naar Krabi en vanuit daar de nachtbus naar Bangkok. Wederom komen we midden in de nacht aan. We besluiten naar het vliegveld te gaan, omdat we nog wat dingen moeten regelen waaronder het geld voor Myanmar. Het blijft nog spannend of alles goed gaat want de vliegtickets zijn wel afgeschreven van de creditcard, maar we hebben geen mail gehad of iets anders van bevestiging. In de ochtend kunnen we het niet regelen op het vliegveld, dat kan pas in de avond. We laten ons naar een betaalbaar hotel in de buurt van het vliegveld brengen en brengen de dag door in bed. Om 19 uur zijn we weer op het vliegveld en gaat het inchecken heel soepel. We eten nog snel wat en dan is het avontuur in Thailand echt afgelopen.

Ik kijk met gemengde gevoelens terug op de tijd in Thailand. Thailand is heel erg veranderd met zeven jaar geleden. Niet alleen het aantal toeristen dat is toegenomen, maar de bescheiden, soms wat onderdanige, houding van de thaise mensen is een stuk minder en dat vind ik niet positief. Meerdere malen ben ik onbeschoft behandeld en dat zou zeven jaar geleden nooit gebeurd zijn. De charme van het land is een beetje weg. Overal worden belachelijk hoge toeristen prijzen voor gevraagd waaronder ook tempels, terwijl wij ook niet voor kerken betalen omdat het geloof voor iedereen toegankelijk moet zijn. Aan de andere kant heeft Thailand nog steeds zijn parels. Het is een makkelijk land om te bereizen maar voor mij is het deze keer de laatste keer.