En dan hoppen we even door Cambodja heen

Het avontuur naar Cambodja begint met heel lang wachten in Vietnam tot een bus ons over de grens brengt. De grens overgang gaat heel soepel en voor 35 dollar mogen we een maand in Cambodja reizen. Wat meteen opvalt als we de grens over zijn, is dat het een stuk armer is dan Vietnam en meer natuur. In dat opzicht heeft het wat weg van Laos. Cambodja is klein, dus de afstanden tussen leuke plekken is veel korter en dat is na alle nacht bussen in Vietnam wel even fijn. We beginnen in Cambodja in Kampot. Wat we meteen merken is dat veel betaalbare slaapplaatsen bezet zijn, dus het is even zoeken naar een slaapplaats. We vinden een erg betaalbare slaapplaats (7 dollar met zijn tweeën) en het is dan ook wel iets te basic. Het plafond is richting de vloer aan het komen, de gordijnen hangen via een draadje vast en de badkamer durf ik zonder slippers aan niet te betreden, maar het hostel is wel gezellig met een grote pool tafel, goedkope drank en goed eten. Kampot is echt een gezellig plaatsje met een rivier waarin de zon ondergaat. Een tafereel die vanuit de vele cafeetjes aan de rivier te aanschouwen is. Beide zijn we heel toe aan iets actiefs, dus besluiten we een fietstocht te maken naar een plek aan de rivier. Het is echt super warm en de fietsen zijn bagger maar het is heerlijk om actief bezig te zijn. De rest van de middag brengen we door in de hangmat aan de rivier. De volgende dag gaan we naar Sihanoukville. Een plaats die in de Lonely planet beschreven wordt als een on ontdekte badplaats. Nou laat dat on ontdekt maar weg. Het wemelt er van de Russen en het strand is er prima. Iets te toeristisch voor ons doen maar het is enkel een tussenstop op weg naar Koh Rong. In de avond wordt er op het strand vuurwerk verkocht en zien we eindelijk vuurwerk. Helaas worden we aangevallen door kinderen. Ik weet hoe belachelijk het klinkt maar een groep kinderen stormt op ons af en de jongste (jaar of 7) vliegt om mijn nek. In eerste instantie denken we dat hij of aandacht of geld wil maar wanneer hij ongestoord aan mij blijft zitten en er ook kinderen aan Jesper zitten, nadat we hebben gezegd dat ze moeten stoppen, gaat het vervelende vormen aan nemen. Ze slaan ons en gooien zand. Ik heb me in onze reis nog nooit zo bedreigd gevoelt en vraag me af waar de ouders van deze jongeren zijn. Gelukkig sluiten we de avond goed af met een drankje aan de waterkant onder de vele wens ballonnen die de lucht in zijn gegaan.

De boot naar Koh Rong zit bomvol. Eigenlijk alleen maar jonge backpackers. We hebben niets geboekt en weten alleen maar dat het een eiland is waar wat mini dorpjes op zijn. Er zijn geen wegen of voertuigen en er staan een paar hostels maar verwacht er niet teveel van. We maken ons best wel druk of er wel een slaapplaats is, dus het eerste beste bed wordt het. Achteraf hadden we wat meer tijd moeten nemen want er waren meer vrije plekken maar de kamer is een regel rechte ramp. Sowieso heeft de kamer het meeste weg van een boomhut. Houten planken, overal kieren en de bovenkant is open zodat alle kamers met elkaar zijn verbonden en privacy niet voor komt. Wat we op dat moment nog niet weten is dat we in het party hostel zitten, waar de muziek tot 2 uur 's nachts keihard staat en dat slapen dan echt niet lukt. De volgende dag gaan we naar een ander hostel, verder van de party af. Waar niet over gelogen is, is het prachtige strand. Hagelwitte stranden, heldere blauwe zee en schitterend weer. Zeker als we besluiten naar long beach te gaan. Het is een pittige tocht over de berg heen, dus flink zweten. Bovendien als we het vooraf hadden geweten, hadden we geen slippers aan gedaan, maar het is echt het allermooiste strand wat ik ooit heb gezien. We genieten er de hele dag en ik ga met de boot terug, terwijl Jesper terug loopt.

De volgende dag blijven we in het dorpje en maken we in de avond een tocht naar het lichtgevende plankton. In plaats van dat je grote licht gevende bundels in het water ziet, moet je in het water bewegen om wat te kunnen zien. Valt wat tegen. De dag erna zit ons relax moment op dit eiland erop en staat ons een lange reis dag te wachten, op naar Phnom penh. Als gratis souvenir van het eiland, heb ik buikgriep meegenomen. Helaas is het deze keer niet in 1 dag over dus de eerste dag in Phnom penh zie ik met name mijn bed. Jesper gaat in de ochtend naar het nationaal museum en in de middag ga ik mee naar het tuol sleng museum. Dit alvast als voorproefje van de killingfields, die morgen op het programma staan. Ik vind het museum erg heftig. Nu maken onderwerpen als oorlog en geweld sowieso erge indruk op me, maar bij het zien van dit museum heb ik echt af en toe mijn misselijke momenten, en dat zal niet alleen maar van het ziek zijn komen. Het museum bevindt zich in de school waar onder leiding van Pol Pot een gevangenis van is gemaakt in 1975. Kort gezegd heeft deze man flink lopen moorden en martelen en heeft hij in drie jaar tijd 3.000.000 mensen vermoord. Oftewel 1/3 van de bevolking. Wat er in mijn hoofd echt niet in gaat, is dat je dit doet in een voormalige school. Naast de klimrekken (die er nog gewoon staan), bevinden zich de martel werktuigen. Bizar dat je een plek die zo veilig zou moeten zijn, ombouwd tot één van de gruwelijkste plekken van deze wereld. Ik weet niet of de Cambodiaanse overheid geen geld had voor een echt museum, of dat ze graag laten zien hoe het er echt aan toe ging, maar alles is nog in originele staat. Van de cellen, bedden tot aan het prikkeldraad overal. Na het museum voel ik me zieker, dus duik ik mijn bed in. Jesper is mijn ziek zijn nu al zat want we zouden eindelijk op pad gaan in Phnom penh. De dag erna voel ik me nog niet echt top, maar gaan we wel op pad. Met de tuktuk naar de killing fields. De tocht er heen was al indrukwekkend met alles wat op straat gebeurd, maar de killing fields overtreffen dat. Hier heeft de overheid duidelijk geld in gestoken. Je krijgt een audio guide die je door het park leidt, op je eigen tempo. Door dat iedereen met zo'n koptelefoon op loopt is het stil en dat maakt indruk. Wat ik erg heftig vind aan de killing fields is de killing tree. Kinderen werden tegen de boom aan geslagen, tot ze dood waren. Ze zijn daar achter gekomen door de hersenen die ze onder de boom vonden en het massa graf naast de boom. Bizar. Het maakt grote indruk op mij hoe zulke gruwelijke dingen konden gebeuren. 25 Jaar geleden nog maar... En dat er dagelijks nog steeds zulke dingen gebeuren. Die avond zijn we wel toe aan iets luchtigs, dus gaan we naar de film schuur van Phnom penh. Duidelijk niet voor de locals, maar dat maakt even niet uit. We genieten van de goede film "whiplash". De dag erna gaan we met de bus naar Siem reap. 8 uur durende en per uur word ik zieker. De steken in mijn buik worden per dag erger en het kan echt geen voedselvergiftiging meer zijn. De dagen erna wordt het als maar heftiger. We zoeken op of het een bijwerking van de malaria tabletten kan zijn die we slikken. Dat zou in sommige gevallen kunnen en als ik me bedenk dat de enige keer dat ik heb overgegeven, ik ook malaria tabletten slikte, is de keuze snel gemaakt, stop ik met de pillen en knap ik langzamer hand op.

Siem reap staat voor ons in het teken van Angkor wat. We kopen een 3 daagse pas en eigenlijk zijn we van plan om maar twee dagen rond te kijken, maar het is zo mooi en gaaf dat we een extra dag gaan. Twee dagen gaan we op de fiets. Het is een half uur fietsen naar de ingang en vanuit daar kan je naar verschillende tempels. De tempel die gebruikt is in Tomb Raider vind ik zelf het indrukwekkendst. Parasitaire bomen zitten tussen en om de ruïnes. Een bizar gezicht geeft dat. De laatste dag gaan we met een tuktuk naar tempels die te ver weg liggen om te fietsen. Ook heerlijk om je een dag niet kapot te zweten in de brandende zon, maar als koningin rond gereden te worden. Iedere dag picknicken we bij de tempels en bedenken ons dat wanneer je in Nederland op ruïne resten zou zitten, je meteen opgepakt zou worden. Het is mooi om te zien dat je oudheid ook kan beschermen zonder overal bordjes te plaatsen met wat er verboden is. Het bordje instortingsgevaar zegt bij de meeste tempels wel genoeg.

Niets is lekkerder dan na een zwetende dag, een verfrissende duik in het zwembad te nemen. We gaan een avond uit en kijken onze ogen uit. Alle soorten mensen staan op straat te dansen, tussen twee clubs in. Een meisje van een jaar of 15 die armbandjes probeert te verkopen, steelt de show met haar fantastische dans moves. Op de manier hoe ze beweegt, trekt ze vele toeristen mee de dansvloer op. Hierdoor is het respect van de toeristen naar haar toe zo groot, dat de armbandjes over de toonbank vliegen. Het allermooist vind ik dat ze de gehele tijd de bak met armbandjes bij zich draagt, hoe lastig de pasjes ook zijn.

De dag erna struinen we wat rond, kopen wat souvenirs en boeken de bus naar battambang. We gaan naar battambang voor 1 dag en 1 nacht. Daar aangekomen blijkt 1 dag meer dan genoeg te zijn. Het is niet zo bijzonder, maar het is een leuk uitstapje. De dag erna gaat ons twee weekse avontuur van Cambodja eindigden want we vliegen in de avond naar Bangkok. We kunnen zeggen dat Cambodja een geweldig land is met een ontzettend rijke cultuur. Natuur vind je er wat minder, maar dat mist niet met de rijke cultuur. Er wordt met veel respect omgegaan met de geschiedenis van het land en er wordt behoorlijk Engels gesproken. Daarnaast is Cambodja een ster in het maken van eten, zeker ook het westerse eten smaakt top. Wij hebben genoten van Cambodja. Op naar Thailand.