ziek zwak en smelly tofu

Een mooi moment in Beijing was toen we na lang zoeken bij de drum tower aan kwamen, die gesloten bleek te zijn, een Chinees vrouwtje op ons af kwam lopen en in redelijk Engels vragen ging stellen. Eerst was ik met name achterdochtig dus keek veel om me heen of er niet nog iemand bij haar hoorde. Dit was niet het geval. Ze vroeg naar onze reis, werk, gewoontes in Nederland, salaris etc. Ik was echter wel nieuwsgierig hoe deze vrouw een beetje Engels kon (Tot nu toe geen Chinees gehad die een beetje Engels spreekt).. Wat bleek... Ze was Engels docent op een middelbare school. Vergeleken bij het niveau Engels van onze scholen is het niets, maar wel gaaf dat ze er iets aan doen. Deze gesprekjes met de bevolking maken het reizen wel heel leuk. De laatste dag in Beijing hebben we door gebracht in het nationaal museum. In de avond de nachttrein gepakt en achteraf viel het best wel mee. Helaas geen coupés maar ook niet allemaal achter elkaar. Je kan het nog het beste vergelijken met een bedstee van 3 verdiepingen. Veel ruimte was er niet, er mocht gewoon gerookt worden in de trein, het was warm en het licht ging heel snel na vertrek uit, maar zonder dat we beroofd zijn, zijn we in Pingyao aangekomen. Het trein personeel was heel vriendelijk en lette goed op ons. Dat was ook wel nodig want nergens werd Engels talige informatie gegeven.

In Pingyao een hostel boven ons budget genomen. Puur omdat het zo'n mooi hostel is en we geen zin hadden om verder te zoeken. Een prachtig Chinees bed vult de kamer. Ik denk dat er normaliter een heel gezin op slaapt maar wij liggen graag breedt. Pingyao wordt omschreven als het stadje dat laat zien hoe je China voor ogen hebt. Dat klopt. Een stadsmuur, rode lantaarns en vele winkeltjes vullen het oude stadsgedeelte. De eerste avond eten we in een echt Chinees restaurant. Dat betekent tl verlichting, wit betegelde vloeren en muren en vele plaatjes van eten aan de muur. Overduidelijk dat hier de hele familie werkt. Na een keuze te hebben gemaakt van de enorme menu kaart, zie ik dat de dumplings zelf worden gemaakt. Gaaf om te zien hoe oma de vulling in de deeg hoopjes stopt. In de avond even Skypen met het thuis front. Vrijdag wil het niet echt lukken. Jesper voelt zich niet 100% en ook ik ben slap. Gelukkig is de stad niet zo groot dus we kopen een ticket waarmee je alle bezienswaardigheden mag bezichtigen en gaan wat musea en tempels binnen. Chinezen proberen een goede vertaling in het Engels op de bordjes te zetten maar dit lukt niet echt dus levert het grappige teksten op. De middag brengen we in het hostel door. We ontmoeten Nederlanders die erg ontevreden zijn over het hostel en achteraf blijken wij ook te zijn opgelicht. Ach zo gaat dat in China. We hadden er wel een top kamer voor. De avond gaan we westers eten en brengen we weer door in de kamer. Midden in de nacht moet Jesper heel erg overgeven en ook mijn buik doet raar. Iets verkeerds gegeten waarschijnlijk. Zaterdag zijn we beide super slap en moe maar we moeten uitchecken en de dag in de stad rond brengen tot half 6. We vinden een thee huis met geweldige thee en gaan uitgebreid lunchen om de tijd te doden. Buiten is het erg koud dus buiten rondlopen is toch niet fijn. We zouden met de andere Nederlanders de bus naar de trein nemen want ook zij gaan naar xi'an. De afspreek plek was veel te vaag en op het afgesproken tijdstip zagen we niemand. Helaas snapte de taxi chauffeur niet waar we heen moesten en sprak niemand bij de bushalte Engels. Gelukkig kwam er net op dat moment iemand aanlopen die Engels sprak. Ze heeft met ons de bus genomen en zelfs betaalt voor ons, omdat we geen kleingeld hadden. Super fijn! Gelukkig kwamen we even later die Nederlanders weer tegen op het station. De trein naar xi'an gaat lekker snel. Heel anders dan onze vorige trein.

In xi'an hebben we een super goedkope dorm om te compenseren dat we de nachttrein niet hebben gepakt. Wanneer we om half 11 het hostel in komen, liggen onze kamergenoten al te slapen. Bijzonder dat hun dat lukt, want onder het hostel bevind zich een kroeg waar de muziek keihard staat. We inspecteren de sanitaire voorzieningen en komen tot de conclusie dat dit nu niet het hotel is voor ons, nu Jesper nog niet opgeknapt is.
Gelukkig kunnen we een nacht cancellen en gaan we de dag erna naar het hostel met het beste cijfer volgens booking.com. Gelukkig klopt dit cijfer helemaal en worden we verwend met het beste bed tot nu toe en een regen douche. Dit bed is ook wel nodig want ook ik ben snotterig en grieperig dus deze dag komen we niet heel veel verder dan het bed. Aan het einde van de middag besluiten we het moslim district nog even in te gaan omdat er zo lovend over geschreven wordt in de LP. Super gezellige eetstalletjes wisselen zich af met souvenirs kraampjes. Veel lampjes, veel moslims en veel gezelligheid.

Samen met de Nederlanders die we in Pingyao hebben ontmoet gaan we maandag naar het terracotta leger. Het regent de hele dag dus de perfecte dag om je op te sluiten in een museum. Het terracotta leger is anders dan ik had verwacht maar wel heel indrukwekkend. Er zijn minder paarden en soldaten opgegraven dan ik dacht, maar het is een veel grotere ruimte dan verwacht. De paarden en soldaten zijn levensecht. Bijzonder dat ze toen de anatomie al goed onder de knie hadden. Aardig koud en gesloopt komen we rond 5 uur terug in Xi'an. We eten met de Nederlanders nog wat op straat en gaan in de avond de verdere reis voorbereiden. Dinsdag vliegen we naar Shanghai. Door de druk van het vliegtuig in de lucht staat mijn hoofd op ontploffen. Ook Jesper lijkt alleen maar meer verkouden te worden. Een avond met noodlesoep op de kamer en op tijd naar bed is de oplossing. Shanghai is enorm. Er zijn 12 metro lijnen en 1 lijn is al ongeveer 1,5 uur reizen. Bizar. Ik heb ook nog nooit zoveel mensen in de metro gezien. Wel eens gehoord van metro duwers? Nou dat zijn mensen die als beroep hebben dat ze andere mensen de metro inproppen in de spits. Het sardientje in een blikje gevoel is hier wel toepasselijk. Shanghai is een stad van uiterste. Aan de ene kant de rijke skyline die erg indrukwekkend is, maar aan de andere kant ook veel armoede. Een vrouw zingt liedjes in de metro met een jongetje van 6 jaar aan haar arm, om geld te krijgen.

French concession is een wijk in Shanghai die alleen door buitenlanders zo wordt genoemd. Het heeft iets weg van Parijs. Super chique en gezellig. Helaas veel te duur voor ons om hier van een cocktail te nippen. Shanghai is ideaal om wat souvenirs in te slaan.

We hebben de afstanden tussen de plaatsen in China best onderschat. We moeten nog een heel stuk tot hainan (vanaf daar gaan we naar Vietnam) en het gaat zeker nog 3 dagen reizen kosten als we niet vliegen. Daarnaast is Jesper nog steeds grieperig en slap dus hebben we weer een binnenlandse vlucht geboekt. Maar nu eerst met de bus naar Tangkou. De bergen in. Zin in...