klimmen en vallend de berg af!

Na een treinrit van een half uur en een bus rit van een uur (beide vallen niet onder de railway pass en kosten dus veel geld) komen we aan in Kamakochi. Een berg rivier stroomt langs 5 hotels en naast een busstation is er verder niets in Kamakochi. Vanuit dit plaatsje kan je verschillende wandelingen de bergen in maken. Wij kiezen voor de vulkaan tocht van 5 uur. De eerste anderhalf uur door de bossen gelopen en geklommen van rots naar rots. Ik was na de berg wandeling in Guatemala wat huiverig geworden voor wandelen in bossen en over rotsen maar deze keer was het wel zoals het hoorde te zijn. De prachtige herfstkleuren in het bos vulden mijn gedachten en de rust was heerlijk. Op de hele wandeling zijn we 5 mensen tegen gekomen. Dit komt met name omdat de route na dit weekend dicht gaat vanwege extreme kou. Om bij de vulkaan te komen moesten we eerst bij de naast gelegen berg omhoog en daar oversteken naar de vulkaan. Na het bos werd het langs de berg lopen op een smal pad. Wanneer we naar beneden keken werden we duizelig van de hoogte. Wat bijzonder was aan deze wandeling, was het aantal ladders waar we over geklommen zijn. Nog nooit meegemaakt in de bergen. Boven op de berg was het zo koud en bij het zien van de stijle vulkaan voor me, besloot ik niet mee te gaan naar de top van de vulkaan. Het uitzicht vanaf de berg was al adembenemend. Jesper is alleen gegaan nadat we een tijd hadden afgesproken dat hij terug moest zijn en dat ik anders alarm ging roepen. Hihi.

Gelukkig Jesper kwam terug en had ook de top niet bereikt omdat ten eerste het pad veel te stijl werd en ten tweede de top in de mist lag. Door de vele geisers op de vulkaan is er veel mist vorming. De afdaling ging een stuk makkelijker dan het stijgen. Tenminste dat dacht ik, tot dat ik een aantal val geluiden hoorde en naast me keek. Jesper was het ravijn in gevallen. Over de kop gevlogen en uiteindelijk geland in de bosjes wat zijn redding is geweest anders was hij 900 meter naar beneden gevallen. Naast wat schrammen is hij er goed vanaf gekomen. Toen we beneden kwamen waren we koud en nat van het zweet en doordat het donker werd begon het heel koud te worden. 2 uur lang koud gebleven tot we in het hotel waren en wat kun je dan beter doen dan een Japans bad nemen. Het zit tussen een Nederlandse bad kuip en een zwembad in en bevond zich op boven verdieping van ons hotel. Indien je daar bloot in gaat en je eventueel met andere hotel gasten het bad deelt, iets wat Jesper niet echt zag zitten, heeft hij zich opgevouwen in onze mini privé badkuip.
Nu zou je denken dat we helemaal ontspannen waren na deze badsessie maar het tegendeel was waar want morgen moeten we uit checken maar de plaatsen waar we daarna heen willen hebben geen vrij hostel meer te vinden. In de weekenden is alles in Japan vol, waardoor dat komt, geen idee. Op een gegeven moment hadden we onze plannen zo aangepast dat we met een b-keuze het weekend zouden doorkomen. We hadden een betaalbaar hostel gevonden, maar op het moment van boeken was ook deze kamer al weg. Zucht. Na lang zoeken hebben we besloten om naar Takamatsu te gaan en daar een dag naar Naoshima te gaan. Dit is een eiland vol kunst. We gaan kijken of dat allemaal gaat lukken.

Ongeloveloos, onze trein had vertraging. Iets wat zelden tot nooit voor komt in Japan. Hierdoor miste we de aansluiting en duurde de treinreis die eigenlijk 5 uur zou moeten duren 7 uur. Rond 19 uur kwamen we in Takamatsu aan. Takamatsu is nou niet echt een stad die op het lijstje mooie steden komt. Meer dan hoge gebouwen, oude overdekte winkelcentra en lelijke hotels is er niet. Daarbij sliepen we ook nog eens in een dorm. Gelukkig met 1 japanse jongen, tenminste dat dachten we. Midden in de nacht kwam er nog een oude vent die keihard begon te snurken. Het matrasje was geen matras maar een deken. Iets wat hier in Japan heel normaal is maar waar mijn lichaam niet tegen kan. Overal heb ik blauwe plekken en een zere rug. Oftewel het was een rot nacht in een rot bed in een rot stad. Gelukkig zijn we zondag heerlijk op pad gegaan. Na een ontbijt bij een bakkertje, iets wat je hier zelden vindt, met de boot naar Naoshima gegaan.
In 1 woord geweldig. Het eiland ligt prachtig in de zee met vele kleine eilandjes eromheen. Allemaal even berg achtig. De golven zijn woest en de wind is heftig. Heerlijk! Dit uitwaaien was precies wat ik nodig had. Het eiland was goed te belopen en stond vol met kunst. Vroeger was het een vissers eiland maar nu hebben architecten en kunstenaars het eiland omgetoverd tot een waar museum. Naast enorme kunst pompoenen zijn er een aantal huizen waaronder een huis van oud ijzer wat volledig is gaan roesten. In het huis staat een levensgroot vrijheidsbeeld. Een ander gebouw benadrukt de tijd door aftellende klokken die zich in de grond bevinden. Wat het meeste indruk heeft gemaakt is het gebouw waar het pikkedonker is wanneer je naar binnen gaat. Wanneer je een kwartier binnen zit, zie je langzamerhand steeds meer licht. Dat licht is er altijd al geweest maar je ogen zien het licht pas na een tijdje.

Ook maandag beginnen we de dag bij de broodjeszaak om vervolgens de trein naar Hiroshima te pakken.
Bij aankomst in Hiroshima merken we dat we toe zijn aan een niets doen dag. Naast boodschappen doen bij een veel te dure supermarkt, omdat we geen goedkopere konden vinden, televisieprogramma's uit Nederland terug kijken en koken doen we weinig. Heerlijk. Dinsdag 4 november staat voor ons in het teken van de atoombom die op 6 augustus 1945 neer kwam op Hiroshima. Zowel het museum, vrijheidsmonument als het enige overgebleven gebouw uit die tijd maken veel indruk op ons. Eigenlijk is dit iets wat je gewoon gezien moet hebben. Ik krijg een beetje hetzelfde gevoel als bij Auschwitz. Heftig. Het zonnetje schijnt nog steeds altijd dus we verplaatsen ons naar een Japanse tuin. Tussen de hoge flats ligt een prachtig groen stukje natuur waar een oase van rust hangt. Wat is het toch een genot om op reis te mogen zijn.

Woensdag nemen we een Shikans naar Aso.
Aso ziet eruit alsof het er in de zomer levendig en druk is maar nu lijkt het een halve spookstad. Het enige wat leeft is het hotel naast ons hostel en de over enthousiaste eigenaren van het hostel die ons overvallen met informatie. Het hostel lijkt op het eerste oog knus, warm en welkom maar 's avonds komen we erachter dat de muren van karton zijn en je alles kunt horen van de buren en zij dus ook van ons. Daarnaast wordt het hostel zelf niet verwarmd dus wanneer we ons buiten de slaapkamer bevinden vriezen we dood. Beetje overdreven maar zo voelde het wel op dat moment. We nestelen ons 's avonds knus op de grond. Onee ik moet zeggen op ons Japanse futonnetje.

Na een beroerde nacht en gewekt worden door de vijf werkers van de buren op naar de krater. Deze krater staat er om bekend actief te zijn en dat is natuurlijk indrukwekkend om te zien. Er gaat een kabelbaan naar de krater. Helemaal leuk. Helaas zijn de krater en alle wegen die daar naartoe gaan dicht omdat de vulkaan veel te actief is. Grote rookpluimen komen uit de krater. We lopen een naaste vulkaan op maar vergeleken met onze wandeling in Kamikochi stelt het niet veel voor.
Een beetje beduusd staan we rond 13 uur beneden. Was dit nou waar we de hele dag voor uit hebben getrokken en waarvoor we speciaal naar Aso zijn gegaan? De helft van de dag was gelukkig wel geslaagd. We hadden al meerdere dagen gekookt en hadden zin om uit eten te gaan. In het hostel lag van alle restaurants en Engels menu kaart. Wij uitgezocht wat ons lekker leek, menu kaart gefotografeerd, komen we bij dat restaurant aan is het dicht. Gelukkig stonden er 3 bussen voor dat enorme hotel naast ons hostel dus daar moest wel eten zijn. En ja hoor; een all you can eat met japanse gerechten! Onze dag is hier helemaal goed gemaakt.

Het weekend verblijven we in Aoshima. Een verlaten badplaats waar we genieten van de rust, natuur en van elkaar. Vanaf maandag zitten we in Kyoto. Iets waar we heel erg naar uit kijken.